کفش بازی ارمغان

دوشنبه توی دانشگاه که بودم داشتم از کنار نماز خونه رد می شدم که چشمم به یه کفش خیلی خوشگل و باکلاسی افتاد رفتم نزدیکتر تا خوب مدلش رو توی ذهنم بسپارم وقتی نزدیک شدم یه فکر بچه گانه به ذهنم رسید اینکه به یاد بچگیم کفشای اون بنده خدا رو پام کنم و البته اگه سایز پام بزرگ نبود حتما برای خاطره سازی هم که شده بود پام می کردم و باهاش رژه می رفتم ولی متاسفانه سایزش 37 بودو 3شماره برام کوچیک.همینطور که داشتم بهش نگاه میکردم صاحاب کفش رسید و من و در حال نظاره کردن کفشهاش دید وبا چهره ای متعجب کفشاشوبرداشت منم برای اینکه فکرشو بیشتراز این مشغول نکرده باشم شرح وقایع رو براش گفتم و اونم به نقشه کودکانم خندید و رفت و من و غرق کرد تو گذشتم اینکه همیشه موقعی که مهمون برامون میومد به خصوص عیدا خوشحال بودم که می تونم پام و تو کفش همه بکنم بزرگترین حسنی که داشت پام تو کفش همه میرفت و عشق میکردم تو کودکی خودم و همیشه نگران بودم که اگه کسی من و ببینه چی میگه ولی اینقدر این کار لذت بخش بود که همه چیز برام حل شده بود.با تق تق صدا کردنای کفشا لذتای اون روزم کامل میشد.هنوزم عاشق اینکارم واگه قدو قواره دراز نکرده بودم و بزرگ نشده بودم هنوزم ادامه میدادم.

جالب اینه که من هیچ وقت از داشتم کفش مخصوصا ورزشی سیر نمی شم یعنی اینقدر که کفش دارم مانتو و شلوارو کیف ندارم کلا عشق میکنم وقتی قراره کفش بخرم وهیچ وقت سیر نمی شم از داشتنش وهمیشه اولین چیزی که تو جمع توجهم رو جمع میکنه کفش افراده.