امروز داشتم به نوشته ها و خاطرات گذشتم سر میزدم ناگهان برق گرفتم.عکسایی که واسه مطلبام گذاشته بودم تبدیل به یک سری عکسهای مستهجم شده که هربار عوض میشه.واقعا خیلی فجیعه.
۲خرداد کجا و ۲۲تیر کجااااا.................
مجددا امسال هم کنکور دادم و خیالم اندکی راحت شد تا ببینیم نتیجه چه خواهد بود البته تلاشهای امسالم برایم ارزشمند تر از نتیجه اش خواهد بود ما بقی اش توکل به خدا...
از امروز دوباره خواهم نوشت چون به شدت دلم برای نوشته هایم تنگ شده....
تقدیم به فرشته ای که بالهایش را چید تا در کنارم بماند,تقدیم به مادرم و تمام
مادرهای دنیا :
کنون که ا8 سال از عمرم می گذرد,هنوز تشنه اغوش توام.
هنوز مامن تنهایی ام,
پناه خستگی هایم,
خواسته دو چشم بارانی ام,
نگاه پر مهر توست.
من بزرگ شدم.اما هنوز طفل توام.
گاه به چشمانت خیره می شوم که چقدر بیدار ماند و خون شد.گاه به دستانت خیره
می شوم که چقدر تکانم داد و خرد شد.گاه از مهرت به حیرت آمدم که هیچگاه کم
نشد.
مادر چگونه می توانم نبودنت را حس کنم؟ چگونه؟ و تو تنها امید من در
زندگی هستی پس با من بمان و نغمه زیستن را برایم بخوان که بدون تو دنیا برایم
ارزشی ندارد و چگونه می توان بدون تو زیست؟
از گذشت تو چگونه می توانم صحبت کنم که حضورم ,از گذشت توست.
واژه ای برای بیانت نمی یابم,قلمم نمی تواند توصیفت کند و تو اولین موجودی
هستی که از بیان عظمتت عاجز ماندم.
مادرم هر روز باید به تو گفت روزت مبارک،آرام قلبم.